nedenli ve nedensiz şiddetin sonuçları üzerine bir film. aslında aynı kapıya çıkıyor. bir de, dünyanın neresinde olursanız olun aslında hikayelerinizi kimse bilmez ve umursamaz. başınıza bir felaket geldiğinde haber bülteninde 2-3 dakikalık bir haber olursunuz, o kadar.
insanoğlu aslında çok sıradan. üstelik birini severken, birine kol kanat gererken bile bencil.
michael haneke ikiyüzlülüğümüzü çok iyi anlatmış. tvde gördüğümüz insanlara birkaç dakika baksak da, hatta bazen onlara yardım etmeye çalışsak da aslında duyarlı değiliz. bir yere kadar onları anlıyoruz. yalnız ve benciliz.
sonda o üniversite öğrencisinin neden delirdiğini merak eden çok. aslında anlık bir buhran. bazen şiddet için bir cinnet yetiyor. aciz varlıklarız. ayrıca masa tenisi ve yaşlı adamın konuştuğu sahne bence hiç sıkıcı değildi.
