ablam olmadığı için hiçbir zaman hissedemeyeceğim bir duygu olsa gerek.
Küçük yaşlarda tek çocukluğun sıkıntısını hissetmiyorsunuz; kuzenler, teyzeler, dedeler, anneanneler herkes bir arada oluyor ve herkes birbirini seviyor.
Ama büyüyünce herkes kendi dertlerinin peşine düşünce o sıcak samimi anlar isteyerek veya istemeden kayboluyor. Adam kendi ailesinin derdine düşüyor seni arayacak vakti olmuyor, teyze torunuyla ilgilenmekten artık seni görmüyor vs.
Ama abla veya abi farklı olmalı diye düşünüyorum. iki eli kanda da olsa sana destek çıkacak gerçek bir aile üyesi. O yüzden varsa ablanız abiniz şu orospu çocuğu trolle aldırmadan kalkın sarılın, veya ilk gördüğünüzde sarılın. Yarın çok geç olabilir.
