Godot'yu Beklerken oyunu iki perdeden oluşmaktadır. Oyun, klasik oyunların alışageldiğimiz iyi kurulu olay örgülerine zıt yapıdadır. Oyunda takvimlerin, saatlerin söz konusu olduğu doğrusal kronolojik bir anlatım yoktur ve gelişip çözülen bir olay zincirine rastlanmaz. Belli bir başlangıç ve son, anlamlı diyaloglar ve psikolojisini çözümleyebileceğimiz iyi betimlenmiş karakterler de bulunmaz. Sahnede bütünüyle anlamsızlık ve saçmalık hakimdir. Ortamlarda abartıldığına bakmayın, bu oyun tam bir sabır testidir. ''bit lan artık!'' diye kendinizi doğramamak için salona kesici-delici alet getirmeyiniz. Muhtemelen oyundan sonra ''hmm zaten yönetmen de bizim sıkılmamızı istiyor, o yüzden böyle yapıyorlar. bunları hep mahsustan yapıyorlar'' diye zırvalayacak olanlara da aldırmayınız.
Herhangi bir zamanda ve herhangi bir yerde Godot'yu beklemekte olan salak Vladimir ve aptal Estragon'un (diğer adları Gogo ve Didi) eylemsizliklerini izleriz. bir ara oyuna mal pozzo ile embesil lucky girer. Godot'nun gelip gelmeyeceği ise belli değildir. Godot'nun beklenişi, merakı tetikleyen ve oyunu izlenebilir kılan tek unsurdur. o yüzden şimdiden söyleyeyim; godot gelmiyor! evet, işte bu bilgiden sonra oyunu izlemek için hiçbir gerekçeniz kalmadı. Teşekküre gerek yok... Godot bir insan olabileceği gibi, çoğu kişi tarafından bir simge olarak da yorumlanmıştır. Aslında Godot'un kim ya da ne olduğunu oyunun yazarı bile bilmemektedir. beckett öylesine yazmış, birileri de anlam yükleyip duruyor. bu yani...
