ön not: bu entry "benim düşüncem doğru, senin düşüncen yanlış" anafikri içermemekte (yakınından bile geçmemekte)dir. o anafikirli entry'leri başka zaman yazarım ama şu an amacım farklı.
tanım: kişinin düşünce yapısına göre kimisinin kötü, kimisinin -ne diyelim şimdi buna, iyi kelimesi uymaz- kötü olmadığına kanaat getirdiği eylem.
karşı çıkanlardan tek dileğim, kendi fikrinizce bunu kötü olarak addettiğinizi ama sizinle aynı fikri paylaşmayanların da buna "kötü" demek zorunda olmadıklarını kabul etmeniz o kadar.
hırsızlıktan örnek vereyim mesela. a kişisi hırsızlığı kötü addeder ve hırsızlık yapan biri gördüğünde onu ayıplar. bu eyleminde de doğrudur çünkü hırsızlık sadece o a kişisine göre değil, evrensel olarak kabul edilmiş bi suçtur. hırsızlık yapan kişi kalkıp "hırsızlık kötü bi şey değil" demez, olsa olsa "hırsızlık yapmadım" falan diyebilir.
konu zina olunca yukardaki örnek buna uymuyor işte. yani a kişisi evlilik dışı beraberliği (aldatma konusuna girmiyorum, onu hırsızlık gibi evrensel kötü olarak addedebiliriz çünkü) kötü addeder ve zina yapan görünce onu ayıplar. oysa burada zina yaptığını söylediği kişinin fikrince beraber olmak için illa evlilik akdi gerekmeyebilir. yani b kişisi de zinayı kötüleyen ama buna rağmen yapan bi kimseyse ayıplanmayı hakeder ama b kişisinin fikrince bu yapılanda kötü bi şey yoksa o zaman bu ayıplanmadan muaftır. olsa olsa a kişisi ona "yanlış fikirde olduğunu" söyleyebilir, daha fazlasını değil.
sarkacı ters döndürürsek b kişisi de a kişisini ayıplayamaz mesela. çünkü b kişisine göre sevgilisiyle beraber olması için illa bi evlilik şartı yoktur, bu şartı arayan adama da kendi fikri uyarınca hakaret edemez.
evliliğin kutsal kabul edilmesi de yine sadece evliliği kutsal kabul edenlerin fikridir, evliliğin kutsal olduğu ve cinsellik için ön koşul olduğu evrensel bi şart değildir. b kişisi için evlilik şartı yoktur. o yüzden evlenmeden cinsel beraberliğe girmişse onu ayıplamak da a'ya düşmez.
