çoğumuzun yaşamadığı * bir dönemde yaşayıp, dönemin atmosferine yaratıcılıklarını katıp muhteşem eserler yaratan bu güzide insanların son albümü. dinlediğim kadarıyla, sürekli tekrar eden riffler, bir önceki albümden daha teknik ve daha güzel soundlu davullar ve vasat sololar var death magnetic'te. ama yine de iyidir, tekrar tekrar dinlenilip yeni tatlar alınabilir, bunu zaman gösterecek. yalnız, zamandan bahsetmişken, 45 yaşındaki adamlardan saç uzatmasını beklemek, o yaşamadığımız dönemi birebir teneffüs eden insanlardan o dönem eserlerinin benzerlerini beklemek saçmadır. metal müziğin muhtemelen modası geçmez, gönül vereni mutlaka çıkacaktır, ve yine muhtemelen, genel beğeni 80ler sonu 90lar başı döneminde yoğunlaşacaktır. ama mevcut sikko zaman diliminde, her şeyin ve herkesin bir şekilde yozlaşma halinde olduğu bu dönemde, bu müziğin icracılarından çok şey beklemek doğru değil, ki kendilerinin de yozlaşıp yozlaşmadığı tartışmalı.
edit: sokayım toplumsal mesajına, mis gibi albüm lan işte! "geri dönüş" muhabbeti her zamanki gibi gereksiz ama.
edit 2: niye bu kadar eksi aldığını da anlamadım yalnız. albüm iyi hoş, hatta 1. editteki hisleri yansıtacak kadar, ancak asla bir başyapıt değil, geri döndüler denecek kadar da değil kişisel fikrimce. ayrıca entrydeki düşüncelerimde de bir değişiklik yok. ne yani, dm binyılın en müthiş albümü de ben mi b.k atıyorum? fanatikliğinize de size de...
