ramazanda pazara gelen çoğu insan oruçlu iken, pazarın ortasında kimseye aldırış etmeden suyu kafasına diken hatun kişisidir.
onlarca kişiden, eski bayramları ve eski ramazanları özledikleri konusunda sitemler duyarız birçoğumuz. insanların birbirinden uzaklaştıklarını, saygının yok olmaya yüz tuttuğunu, el öpmelerin bile yadırganır olduğunu anlatırlar bize. eskiden ramazanlarda oruç tutmayan insanlar yemeklerini gizli yer, sularını gizli içerlerdi mümkün olduğunca. hatta biz de nolcak canım gel önümde ye benim için farketmez gibisinden cümleler kurardık. karşılıklı saygı vardı. nerden bilelim bokunu çıkaracaklarını.
gelelim hikayemize. sıcak bir havada, annesi tarafından kışlık alışverişi taşımak için pazara götürülen gencimiz, oruçlu olmanın, sigara içememenin ve pazarda durdukça, geçen süreye paralel olarak artan sinir katsayısının etkisinde kıvranmaktadır. elindeki 40 kiloluk kırmızı biber ve domates ise cabasıdır. derken gördüğü mini etekli ve çarpık bacaklı hatun kişisine * , ramazan dolayısıyla kapalı olduğunu belirtmek amacıyla, göz teması kurmak için üst tarafa doğru yönelir. hatunun kafasına diktiği şişeyi ise o an görür.
velhasıl anlatılmak istenen, oruç tutan tutmayanın yemesine içmesine nasıl karışmıyorsa, oruç tutmayanda tutana saygı göstermelidir. suyunu en azından bir köşede içmelidir. herkesin ortasında umarsızca değil.
yoğun istek üzerine edit: hatunun mini etekli olduğunu belirtmemden ötürü abaza yakıştırması yapanları selamlarım. herhangi bir yerde, özellikle pazar gibi orta kesimin gittiği bi yerde mini etekli görüpte dikkatini çekmeyenin de yalanına sokayım.
