(bkz: haftasonu kahvaltılarının sultanı)
haftalardır, aylardır özlemini çektiğim sayılı şeylerden biridir bol beyaz peynir ve paşa çayıyla taçlandırılması gereken bu nefaset.
fit değiliz mübarek, kendimize dikkat ettiğimiz de yok, ama göbek kalça özerkliğini ilan etmişlerden de değiliz.
gelgelelim insanı iki tabağa gömülmeye ve hücrelere şekeri yüklemeye zorlar akabinde bildiğin batan bir tavan da cabası. biz etrafa çok daha az yağ sıçradığı için iri delikli süzgeç şeklindeki kızartmalığı tavaya koyup köyle kızartıyorduk yenmem gereken kaynar su, kızgın yağ vs. yanma fobim de cabası.
sonuç, her türlü hüsran.
