Zor bir insan caner. Kendine de hayatı zorlaştıran bir insan. Şöhret bu tarz insanlarda işleri daha da zorlaştırır. Ne diyeyim allah iyi etsin. intihar hiç bir zaman çözüm değildir. Yaşadıklarımızdan gerekli dersleri alarak onları düzelterek aynı hataları tekrar etmeyerek hayatımıza kaldığımız yerden devam etmek zorundayız. Teslim olmak, tükenmek, olumsuz duygu ve düşüncelere kapılıp umudumuzu yitirirsek o halde niye yaşıyoruz ki? Halbuki bu hayatın bir anlamı ve amacı olmalı. Pes etmek işin kolayına kaçmak değil mi? Yiğit düştüğü yerden kalkar. Kumaşınızın iyi olması yetmiyor. Usta bir terzinin elinde olmanız gerek. Yada kendi kendinizin terzisi olabilmek adına değişime açık yenilenmeye entegre ve mücadeleye sonuna kadar devam etmek zorundasınız. Duygusal krizler sizi yolunuzdan alıkoymamalı. Gayret etmeden, haketmeden çalışmadan sahip olunanlar asla sizin değildir. Yaşamı sevin ve onu hakedin. Mutluluk budur işte. insanların yerli yersiz eleştirilerine de çok fazla takılmayın. Pek çok insan sizin hayrınıza konuşmaz, hatta ağzı olan konuşur. Görevlerinizi bilin ve sorumluluktan kaçmayın. işte o zaman kimseye ihtiyacınız kalmaz.
