Yazık lan sevin onu.
Askerden döndüğümde cebimde pek para kalmamıştı, cok da özlediğim birini görmek için 200 kadar falan ayırmıştım. Çünkü peder beyle aram pek iyi değildi, para isteyemiyordum. Zaten sonrasında işe döncektim ama arada 2 ay bir zaman olacaktı.
1 ay da çalışıp para alacağımı var sayarsak 3 ay sadece 200 tl vardı bende. O paraya pek dokunmuyordum lazım olacak diye ama beklenen buluşma haberi de gelmedi. Ben de belki bir gün gelir ümidi ile sigarayı bile az az içiyordum. Babamdan arak falan yapıyordum. Sonradan geldi o haber, kredi kartı falan bile çıkarmıştım ama beklediğim gibi olmadı zaten. Ben de çektim o parayı, verdim kardeşime. Hiç olmasın daha iyi dedim. Zaten başlamıştım ise de, o yüzden sorun etmedim. Parasizlik daha önce de başıma bela olmuştu ama paraya alistiktan sonra tekrardan bela olması pek bir hoş olmadı.
Cebimde 18 tl olsa da gidecektim ama utanacak bir şey yok bunda.
Yani diyeceğim o ki, sadece otobüs paranız olsa dahi gidin. Buluşmalar paradan daha kıymetli.
