pencerede bekliyor
gözleri ay'da
umuyor ki anıları
ruhunu hemen terkedecek
kapıları ve ışıkları kapatır
ve bedenini yatağa bırakır
ımgeler ve kelimelerin derinlerden aktığı o yere
o çok gururlu
çarşafları başının üzerine çekmek için
öyleyse sessizce yatıyor
ve bekliyor uykuyu
duvarın köşesine göz atıyor
ve düşünmemeye çalışıyor
ve zinciri kırılımış fotoğrafları
tekrar bağlamaya çalışıyor
ama duygu gitmiş
ve su o'nun anılarını örtemez
ve küller o'nun acılarını karşılayamaz
tanrım bana güç ver nefes alabilmek için
soğuk buzdan
ve soğuk metal bir iskeletten hayatı çağırabilmak için
küllerde küllerle
ya da ateşten yükselen dumanla
cennette kanatlarla
veya burada, yatakta yatarak
o'nun elinin okşayışı kafamda
şimdi ve sonsuza dek kıvrılmış
kalbimde ve dünyanın kalbinde...
