şimdi uzatayım lafı. efendim her genç gibi bir dönem metallica ile kafayı bozmuş biri olarak söylüyorum ''olmamış'' lafını. james hetfield'in ''biz bu albümde köklere döneceğiz'' gazından zaten epey bir kıllanmıştım. yahu dönmeyin birader köklere. olmuyor işte zorlamayın. size müziği bırakın diyen yok. ama sert yapacağız diye zorlamayın allaseven.
death magnetic ile biz daha ölmedik demek istiyor lars, kirk ve james. ama çok açık bir biçimde görülüyor ki metallica'nın parçalarındaki o eşsiz müzik ruhu ölmüş, kül olmuş.
herkes aslında o ruhun ..and justice for all ile öldüğünü söyler. metallica nın o ruhu load ile öldü bana kalırsa. st anger dan da zerre hazetmemiştim. neyse..
death magnetic'deki parçalar, dinlendikçe sevilecek parçalar bile değil. the unforgiven iii'yi dinleyince sinirlerim hopluyor zati. parçanın anısına saygısızlık etmeselerdi bari. bi daha böyle zorlama albüm yapmazlar umarım. duygulu işler bekliyorum artık metallica dan. içinde biraz ruh olsun. artık biz ölmedik havaları ve gereksiz kasılmalar yerine kendilerini müziğin akışına bıraksınlar. böyle yaparlarsa bu adamlar ölene kadar biz gene muhteşem albümler dinleriz. eminim bundan..
edit: lan o değil de o kadar son kısımda bağlamaya çalıştım ''gene muhteşem albümler falan dinleriz'' diye. gene de sevimli metalci afacanların eksi yağmurundan kaçamadım. ilerde ne demek istediğimi daha da iyi anlarsınız. öptüm gıdığınızdan...
