Şüphesiz isanın ruhunun besin kaynağı sevgidir. Sevgisiz kalan yürek; tökezlemeye, hataya düşmeye daha çok meyillidir. insan kalbinin sevebilme kapasitesini ölçmek için bir çocuğun gülümsemesine, bir çiçeğin güneş altındaki rengine, yaprağına yağmur düşen ağaca bakın. Çocuğunu öpen bir anneye, birbirine sarılan iki insana, üzerine cemre düşmüş toprağa bakın. Her şeyi sevebiliriz hem de her şeyi. Bunun bir sınırı yok. Önemli olan sevginin sonsuzluk, sevgisizliğin ise hiçlik olduğunun farkına varmak.
