koleksiyoncu bir insanım. özellikle popüler olmuş ve çok beğenilmiş kitapların orijinalini hatta varsa kalın karton kapaklı halini satın alarak biriktiriyorum. gelecek nesile tavsiye kitaplar bırakabilmek için. eski türk edebiyatı yazarları,şiir kitapları, kişisel gelişim, hatta yüzüklerin efendisi ve harry potter serileri bile koleksiyonuma dahil. derken fi çi pi yi duydum. edebiyat öğretmeni arkadaşım bu seri için bana "ilk defa üç kitabı birden çöpe attım" demiş olmasına rağmen gidip merakımdan aldım. okurken bir insan kitaptan tiksinebiliyormuş bunu anladım. kullanılan dil o kadar mide bulandırıcı ki bu kitaplar nasıl bu kadar ünlü oldu anlayamadım. ilk birkaç sayfadan sonra tahammül seviyem zorlandı ve ilk kez ben de üç kitabı çöpe attım. satsam ya da hediye etsem insanların okumuş olma ihtimalimi düşünmelerinden bile utandım ki koleksiyonuma katmam ise hiç mümkün değildi. nerede sabahattin ali hassaslığı nerede fi çi pi müstehcenliği. üzücü.
