nedensiz değildir aslında, eğer bir ayrılık nedensizse, sadece nedensiz gibi görünüyordur, yani o an için sağlam bir gerekçesi yoktur, ama geçmişte o kadar çok neden birikmiştir ki bu noktaya gelene kadar;
-nedensiz susuşlar
-beraberken yaşanan yalnızlıklar
-herşeyin anlamını yitirmesi
-eskilerde yaşama (yanınızdaki o değildir artık, kimdir? sanki yabancı birisi, ne garip...)
-beraber yapılan şeylerden zevk alamamak
-eskiden hoşa giden tavırlarının artık hiçbir anlam ifade etmemesi, aksine sinirinize dokunması..
yine bunlar varsa çok da koymaz insana zamanın getirdiği şeylerdir bunlar, her ilişkinin geçtiği evrelerdir.
bazense söylenmiş bir söz, bir tavır, kalbi kıran herhangi bir hareket, o kadar yaralar ki insanı; o kadar oturur ki içine, olmadık bir anda ortaya çıkıverir sanki, gururla bir olur kalbi yener, hiç düşünmediğiniz bir anda ayrılığı getirir, halbuki planlamamışsınızdır bunu, istememişsinizdir.. işte en nedensiz ayrılık budur; ama derinine indiğinizde, en çok neden de ondadır...
