davul tonları gerçekten çok boktan. ulrich güzel çalmasına rağmen nedense sürekli kakafonik bir hışırtıya sebep olan garip bir setup kullanmış. o tarz bir albümde o zilleri kullanmak pek doğru bir seçim değildir.
ritm gitarları ise süper başarılı. hatta albümü james'in riffleri götürüyor diyebiliriz.
kesinlikle bir masterpiece değil, metallica ruhuna da sahip değil, ancak para verip almaya değecek bir metal müzik zevki sunuyor.
hetfield'ın hala güzel şarkı söylediğini duymak güzel.
hele hele st. anger rezaletinden sonra metallica'nın hala adam gibi müzik yapabildiğini görmek daha da mükemmel.
