aslında hiç bir gereksinimin gereği yoktur tarzında bir başlık olmuş .
şimdi insanoğlu yada kızının bedeni ve belleği terbiye hususundan olaya bakmaya çalışırsam belki bu başlık için aklımdaki şeyleri yazabilirim deyip ...
efenim bu soruları cevaplamadan önce sorulması ve bilinmesi gereken durum sevginin varoluş biçimi ve beslendiği yer sorunudur ...
sevgi , özlem , bekleme hepsi aynı kaynağın farklı kollarını oluşturan büyük bir nehir misali etrafımızı çepe çevrelerken kişi nasıl olurda ellerini kollarını açıp buna dur diyebilir ???
sevgi büyük bir başıbozukluğu , serkeşliği , kutsal egoları içinde barındırırken hangi organıyla kişi sırtını dönebilir kendisine ?? nasıl dur diyebilir gecenin renklerine ??
yunus emre hepimizin bildiği o muhşeteşm dizelerinde " bir ben var benim içimde / benden öte benden ziyade " derken aslında sevginin kontrolsüzlüğünden ve dizginsizliğinden bahsetmiyor muydu ki ?
sevgi , özlem , bekleme belki de en önemli gerek biçimiydi de kişi bunu inkar edebilmek için kendi cinayetine fail oluyordu ...
