Küçükken köyde abimle inekleri otlatırken ben koşarken abim arkamdan ayağıma vurur ve vurduğu ayağım diğerine çarpar ve ben düşerdim. Her yapmasında düşüyordum. Tarla olduğu için yumuşak zemin bir şey de olmuyodu baya eğleniyorduk (bkz: canım abim). Sonra ben merak ettim bu nasıl oluyo, acaba kendim de yapabilir miyim diye. Denemekten zarar gelmez mantığıyla (mantığımı şamarlıyayım) asfalt yolda koşarken sağ ayağımı sol ayağıma vurmamla birlikte yere buseyi kondurmam bir oldu. Abim yaparken hem tarlaydı hem atik davranıp kendimi koruyabiliyor en azından ellerimi koyup düşüşümü yavaşlatıyordum. Kendim yapınca hiç beklemediğin için direkt suratımın üstüne düştüm ve yer çok sertti. Ağzım yüzüm kan içinde eve gittim. Soranlara da takılıp düştüm dedim utancıma.
