--spoiler--
Bütün hayatım boyunca hiç sevgilim olmadı. Olacak gibi de gelmiyor. Ne yapmalıyım sizce? Sizce ben yaşamayı hak ediyor muyum?
Sevgilim olsa bile iki günde terk ederdi beni. Çünkü çok sıkıcı biriyim. Kaslarım da yok öyle kocaman. Yapmak aklımın ucundan bile geçmiyor üstelik. Zengin de değilim. Hep aynı kıyafetleri giyiyorum. Yeni alınmış olsalar bile çabucak eskiyip parıltısını yitiriyorlar. Bu yüzden mülteci gibi geziyorum. Kim dönüp bakar ki bana? Mülteciler bile dönüp bakmıyor tabi. Mülteciler bile derken yani onlarla parasal bakımdan hemen hemen eşitiz ya, o yüzden. Yoksa küçümsemek için değil.
Muhabbetim de yok. Espri de yapamıyorum. Ancak yalnız kalırsam ya da alkol alırsam açılıyorum. insanları el ele tutuşup mutlu mutlu gezerken sarılıp, öpüşüp koklaşırken görmek o kadar yaralıyor ki beni... Küfür gibi geliyor. Öyle bir dışlanmışlık hissediyorum ki... Oyuna alınmayan bir çocuk gibi hissediyorum. Kalbi kırık. Neyim var benim, neyim eksik... Neden bu kadar değersizim, neden kimse sevmiyor beni? Eskiden olsa şöyle derdim: Ah ulan, bir çık karşıma, seni öyle bir seveceğim ki... Artık umudumu kestim. Aşk şu dünyada o kadar güzel bir şey ki... Değerini bilin!!!
--spoiler--
