judgement'ı yuzeysellikten kurtaran, anathemanın clean vokalli en melankolik parcası.basit notalarla ne kadar iyi ve ic acıtabilen eserler yaratılabileceginin en iyi ornegi.
"the wheels of life they turn without me, now you are gone... eternally" bolumunde gozunuzden ilk damla dokulur, "i know...its not too late" kısmında artık sizin icin hayatın hicbir anlami yoktur . "bıcak nerde? ben kimim?" gibi anlamsız sozler soylemeye baslarsınız.
(bkz: dozunda alınması gereken parcalar)
turkce meali:
kimse aldiriyormus gibi gorunmuyor
ben bu gece boyunca endiselenirken
icimdeki yarayi kimse hissetmiyor
bu dunyaya benim gozlerimden bakmak
kimse cidden nereye gittigime aldirmiyor
sicakligi sonsuza dek daha fazla hissetmek icin ariyorum
felegin cemberi bensiz donuyor
simdi sen sonsuza dek gittin
hayir
beni burda birakma
ruya devam ediyor
iceride
biliyorum
cok gec degil
kayip zamanlar kaybolup gittiler
insanlik toplumsal degerlerinle
bunun beni oldurdugunu goremiyor musun ?
bu hayatta kimse yok
burada benim tarafimda olacak...
