bu akşam eski yunan mahallelerinden birinde yürüyorum, evler ahşap eski yunan evleri. hatta yalılar var çünkü sağım deniz. yanımdan bir abla geçti. kafa kıyak bağıra çağıra şiire gazele söylüyor telefonda ertuğrul diye bi adama. nçk nçk nçk deyip toplumsal ahlak çökmüş azizim diye kendi kendime iç geçirdikten sonra soldaki sokaklardan birine döndüm. bir evden yüksek sesle nereden bileceksiniz yükseliyor. büyük ihtimal genç bir yaralı kardeşimiz efkarın dibine vurmuş.
lan dedim bu ne ahmet kaya sevdası. biraz yukarı daha çıktım caddeye. önümden bir şahin geçti içinde ahmet kaya çalıyor. amına koyim ahmet kaya anma günümü lan bu dedim. şimdi karşımda bu başlık.
