kimisinin kuran'ın farklı zamanlarda "inen" ayetlerini örnek göstererek inkar etmeye çalıştığı gerçektir.
bilindiği üzere kuran yirmi küsur yıl içinde parça parça yazılmıştır. doğal olarak içinde çelişkiler vardır ki bu çelişkileri kuran da kabul eder ve "nesh" olarak adlandırır.
çelişkiler konusunda tutum, sonradan gelen ve önceki bir ayetin hükmüyle uyuşmayan bir hüküm getiren ayetin geçerli, önceden yazılmış olanın ise hükmünün geçersiz kabul edilmesidir.
müminlerin diğer dinlere mensup topluluklara karşı tutumunun ne olması gerektiği konusundaki ayetler çelişkilerin en yoğun olduğu ayetlerdendir. sebep? zira müminler mekke'deyken zayıftılar, medine'deki ilk günlerinde diğer toplulukların desteğine, hiç değilse düşmanlıklarını çekmemeye ihtiyaçları vardı.
dolayısıyla "senin dinin sana, benim dinim bana"dan başlanılıp, tevbe-29'a kadar gelindi.
mühim olan ilk dört halifenin sahabelerin bu ayetlerden ne anladığıdır. onların tutumu apaçık ortada: kendileriyle uzak yakın işi olmayan, zararı olmayan, arabistana sefer filan düzenlemiş olmayan insanların üzerine durmadan saldırdılar. türk yurtlarını işgal ettiler, kuzey afrika'yı ve hatta ispanya'yı işgal ettiler.
ha derseniz ki "onlar bu ayetleri yanlış anlamıştı, biz doğru anlıyoruz", eyvallah. ne diyebilirim ki?
