kendisinin varlığından vefatından sonra haberdar oldum. ilk izlediğim videosunda mental retarde bir çocukla beraber lüks bmwsinin etrafında dolanıyordu şarkı dinleyip arabayla geziyorlardı. bende ilk bıraktığı izlenim pek iyi olmadı. gösteriş yapan görmemiş birisi olduğunu düşünmüştüm.
daha sonra ani bir kararla kronolojik sıra ile tüm videolarını izleme kararı aldım. ilk 300 videosu falan tamamen arabesk şarkı üzerine kendi fotoğraf slaytlarından oluşuyordu. sonra yavaş yavaş araba kullanıp sigara içerken kendisini çekmeye başladı ama hala konuşmuyordu. bir gün çalıştığı postane kamyonuyla giderken mazilerinden bişeyler anlatmaya başladı. “canım çoh gıvıttırmak istedi şöle duram da ıcıh gıvıttıram” dedi. bir sonraki videoya geçtim ne göreyim. kamyonu sağa çekmiş, hatasız kul olmaz’ı açmış, kamerayı arabanın torpidosuna koymuş, arabanın önüne geçmiş dans ediyor.
işte o gün bu gündür ali abimi izlemediğim gün yok. hayatını o kadar güzel yaşamış ki. kim ne der diye bi düşüncesi hiç yokmuş. içinden ne geliyorsa onu yapan, boynuna kocaman nazar boncuğu takan, kollarında zincirleriyle parmağında yüzükleriyle yarını düşünmeden anın tadını çıkartan, yüreğinde sadece iyilik olan bir insan.
abartmıyorum hayatımda gördüğüm en iyi yürekli en temiz insan kendisidir. her insan kendi doğrularına göre yaşar ama ali abinin hayat dolu kişiliği, anlattıkları, olaylar karşısındaki tutumları bazen insanın kendi doğrularını da sorgulatıyor.
senden çok şeyler öğrendim ali abim. inşallah olduğun yerde daha mutlusundur. allah seni orada burdakinden daha da mutlu etsin. sen kendine “ben cahilim benden çok kim okumuşsa ona öyle bir saygı duyarım ki önünde eğilirim” diyordun ama aslında sen gerçek bir öğretmendin.
sana dua eden binlerce kardeşin var, keşke seninle tanışabilseydim. hayatımda çok büyük izler bıraktın. ilk fırsatta kabrine geleceğim abim. ruhun şad olsun!
