eskiden bayramlarda filan köye gittiğimizde duyardık yaşlı ninelerden, dedelerden.
ezana, ezen derlerdi. hep bi naif gelirdi bana bu. samimi gelirdi. hâlâ öyle.
- yeenimm ezen okundu mu ezen ?
aşırı samimi bir soruydu. köyümü özledim evet.
yaşlanırsam, yani başıma bir iş gelmeden o yaşa erişirsem, mahalledeki tıfıllara ben de öyle sorucam.
ezen okundu mu ezen ?
