içinde farkında olmadan yaşıyoruz. Ne zaman ki ucu bize bir şekilde dokunacak, ne zaman canımız yanacak o zaman isyan edip haykıracağız ama diğerlerinin yaptığı gibi: Tek başına!!!
Sinem Şahin 22 yaşında bir kızımız. Ama zeka yaşı 11-12. Yaşadığı yerde bunu onu tanıyan hemen herkes biliyor. Öyle ki zaten kendi başına karar alması mümkün olmadığından annesi kendisine vasi olarak atanmış. Medeni Kanun'umuz, bu kişiler kendi başına eylem ve iştiraklerde bulunmasın, hukuken sorumluluk altına girmesinler diye vasi atanmasını gerekli görüyor zaten.
Ama Sinem ile aynı mahallede yaşayan 5 abisi, komşusu ona cinsel saldırıda bulunuyorlar. Yani toplumda bilinen adıyla tecavüz ediyorlar. Sinem adetten kesilince ancak annesi tarafından olay fark ediliyor ve hamileliğin 16. haftasında mahkeme kararıyla hamileliği sonlandırılıyor.
Olay mahkemeye intikal ediyor. Sinem ile 5 dakika konuşan biri bile onun özel durumunu idrak edebilecekken mahkeme 5 tecavüzcüyü de serbest bırakıyor. Sebep, olay sırasında Sinem'in bağırmamış olması.
Böylece cinsel istirmacıların bu durumdaki insanlarımıza cinsel istismarda bulunmalarının da bir nevi önü açılıyor. Bu durumda olmayan bir kadının bile bağırmadığı, bağıramadığı için yaşanan olayın "rızasıyla oldu" diye iğrençleştirildiği ülkemizde artık anneler bu durumda kalmaları halinde kızlarına çığlık atmayı öğretiyor, evde bağırma ve çığlık egzersizleri yapılıyor.
Sinem'in davasında ise sadece adalet değil; sağduyu da yok, vicdan da yok, muhakeme de yok, empati de yok... Tecavüzcüleri neden koruyan bir ülkeyiz.
