şehitlik makamı çok politik. kimin şehit olduğunu kimin olmadığı kararını bürokratlar belirliyor. mesela doğuda "şehit" olan askerlerden birçoğu nöbet esnasında uyurken vurulanlar ve onlar nöbette uyudukları için henüz uykularında vurulanlar. bir kısmı ölüm gerçeğiyle yüzleşme nedeniyle şok etkisi yaşayıp hareketsiz kalmaları nedeniyle "şehit" oluyor. bir kısmı arkadaşının önüne geçtiği için dost mermisiyle "şehit" oluyor. hepsine "şehit" diyoruz.
diğer yandan şehitlik mertebesini toplumsal militarizmi yüksek tutmak için kullanıyorlar. şehitlik dini bir kavramdır ama devletler laiktir, sekülerdir. şehit kavramı toplum için ulaşılması gereken mertebeymiş gibi politik olarak sunuluyor ve böylelikle askerlik motivasyonu sağlanıyor ve üstelik hesap sormayı, niçin sorusunu baskılıyor.
hayır şehitlik makamı hiç de saçma değil, çok verimli bir kavram. çünkü karşı taraftakini öldürme duygusu yerine ölme duygusunu yüceltiyor. bunu amerika, sovyet rusya hatta nazi almanyası yapabilseydi galiba dünyayı tamamen ele geçirebilirlerdi. çünkü demokrasi, süper güç, devrim, üstün ırk anlayışları asla "şehitlik" motivasyonunu sağlamıyor.
