Mezun olduğum üniversite. Hala diplomamı almadım. Hala manisaya gitmemekte ısrarcıyım. Gerçi orada gençliğimin en güzel zamanları geçti. Manisayı değil de üniversiteyi çok özlüyorum. Öğrenciliği çok seviyordum. Hayatının en uzun tatili düşünsene.
Gelelim üniversite ve şehir hakkında bilgi vermeye. Muradiye kampüsü en son bıraktığımda gelişmekteydi. Sanırım rektörlüğü de muradiyeye taşıdılar. Ulaşım benim zamanımda çok büyük problemdi. Ring seferleri düzenleniyordu sonradan onu da kaldırdılar. Tekel haline gelen minibüslerle merkez ve kampüs arasında ulaşım sağlanıyordu. Şimdi nasıldır bilemiyorum. Kaliteli öğretim üyelerinin yanında kaliteden yoksunları da vardır. Düşünün, hiç ders çalışmadan dereceyle bitirmeme rağmen bana 100 veren hocayı anlamakta zorluk çekiyordum. Sırf tezimi cilt yerine kitap şeklinde sundum diye içeriğini okumadan 100 vermişti. Oysa hepsi copy paste yapılan bir çalışmaydı. En son mühendislik fakültesi özelleşmemişti. Sanırım şimdiye o da özelleşmiştir. Ucuz tostları oradan yerdik. iibf ve tıp uncubozköy kampüsündeydi. Besyosu da merkezdeydi. Muradiye kampüsteki devlet yurdu kesinlikle otel konforundaydı. Manisa güzel nadide bir şehir. insanları için aynı şey söylenmese de yine de güzel bir anadolu şehri. Samimiyet olmamalı insanlarıyla kesinlikle. Ne kadar küçük bir şehir de olsa delisiyle meşhur bir şehir. Temkinli gitmekte fayda var. ilk burger king geldiğinde gözlerimize inanamamıştık. Büyük olaydı bizler için. Şimdi kim bilir neler olmuştur manisada. Hey gidi günler hey.
