Lisedeyken bi edebiyat hocam vardı. Deyim yerindeyse burnumdan getirirdi. Millet matematik dersi için keşke hiç gelmese derdi ben edebiyat için. Saçma sapan ödevler verirdi, sıkıntı şurada bir tek benim yapmamı isterdi ödevleri.
Ders çalışmayı sevmeyen biriydim, kendimi zorlamaktan nefret ederim, hâlâ da aynı. öyle bir takmıştı ki kendi dersinde diğer notlarımı da sorardı. Bi defasında fizik dersindeyiz beni sınıftan aldı.
Tüm sınıf adamın bana olan nefretini biliyor, " aha sana sıra taşıtacak" deyip deli gülüyorlar. ben de sıra taşıtacak zannetmiştim aksjsjhd.
Lise son sınıfın dersine götürdü beni, onların yapamadığı bir soruyu yapmamı istedi. Lise birdeydim daha ama eksiksiz yaptım. Beni küçümseyen birine de haddini bildirmeyi pas geçmedim, akshsj allam değişmeyen özelliğim resmen. Ölsem bile bırakamam, ruhumla isyan etmeye devam ederim.
Hocayla birlikte çıktık sınıftan, bana: " senin kendi potansiyelini görmen lazım, kendine yazık etmemen için bu kadar zorluyorum. " demişti.
Gene de haklı gelmemişti, eziyetlerini bir türlü haklı görememiştim.
Ne zaman ki çok iyi bir üniversiteyi ve bölümü kazandım o zaman dank etti. Bazıları iteklenmeye ihtiyaç duyar, bazıları övülmeye. ÇevrenizdeKi insanları takdir edin, eleştirin, farkındalık yaratmaya çalışın.
Bunun kimseye zararı olmaz arkadaşlar. Biri sizden iyiyse ondan nefret etmeyin, nefretin hiçbir getirisi yok.
