çünkü zengin(sorumsuz ve kötümser) şerefsiz insanlar, zenginliğin yanı paranın mutluluk getirmediğini, her şeyin para olmadığını, toplumsal ve ailesel değerlerin paradan daha önemli olduğunu, çok paranın maneviyatı bozduğunu fakirlere ezberletip beyinlerine yerleştirmiştirler. fakire sorsan çok paran olsa ne yaparsın diye. çıkar kendime ev, araba alırım der. yani fakirliği bu denli alıştırmış ve zenginliği bu denli uzaklaştırmışlar. Yani demem o ki “Fakire şükretmeyi öğrettiler ki zenginin düzeni bozulmasın”
