arkadaş ortamında dahi arkadaşınıza kimi zaman kaş göz işareti yapabiliyorsunuz ona bir şey anlatabilmek için.
kimse farkına varmasın istiyorsunuz ama sağolsun arkadaşınız " ne o lan gözün mü seğiriyor" dediği anda tüm gözler size çevriliyor ya da mimiklerini iyi kullanamıyorsan, kullandığına inanıyor ama arkadaşının bunu anlayabileceğine ihtimal vermiyorsan masa altından vuruyorsun bacağına, bu kez de " ne vuruyorsun yahu bacağıma" diyor bacağı kopasıca, hayda topla toplayabilirsen.
tamam anneler zaten yetenekli ama hakkımız yenmesin biz de anlardık hani. " ahaha noldu anne niye kırpıyorsun gözünü durmadan" diye kim diyebilmiş annesine? anlardık işte. hangi hareket ne manaya gelir bilirdik daha çocuk yaşta.
kaşlarını aşağı yukarı hareket ettiren anne: biri bir şey sordu mu yanıtın "hayır" olmalı ya da bir şey mi istedin annenden ( ki bizimde vardı kimseye çaktırmadan anneden bir şey isteme kabiliyetimiz) "hayır" diyemeyen annenin "otur oturduğun yerde" deme şekliydi bu da.
dişlerini göstermeden gülen gülümsemesi yüzünde donan anne: yanlış bir şey demiş ya da yapmışsın belli, diyemedi bir şey. herkes gülerken sana, "ay ne sevimli şey" diye kafanı okşarlarken annen kalakaldı öyle. akabinde kısılacaktır ama gözleri. şaşırttın kadını tabii.
gözüyle sürekli aynı yönü işaret eden anne: ne yönde durman gerektiğini işaret ediyor ki anlaşılması en kolay hareketti bu. gözü yerinden çıkacak gibi olduğu için korkuturdu da çocuğu.
öyle ki bize bir şey sorulduğu zaman hemen bakardık annemizin yüzüne. ikram edildiyse bir şey, canımız da istemiyorsa, anne de kafasını onaylar gibi sallıyorsa, alıp yerdik hemen ya da bilirdik misafirlikte sözün çok önemli olmadığını. ağzından çıkan laf ne olursa olsun yüzünde söylediğini destekler bir ifade arardık hep.
