harput yöresine ait güzel bir türkümüz.ayrıca memleketim olan elazığ'ın en güzel türkülerinden biri.hikayesi ise şöyledir:
1892 senesinde harput posta müdürü olan yakışıklı, mert ve herkes tarafından sevilen sayılan akif, hüseynik'te oturur, sabahları saray yolu ile harput'a çıkardı.
akif bir rivayete göre uçarı, gece gündüz eğlence alemlerinde gezer tozar cinsten. bir sürü de sevdalısı var. kızkardeşi ati hanım, bir kardeşi de musul'da olduğundan, abisine aşırı düşkün.
telgrafçı lütfü de akif'in müdürlüğü döneminde ptt'de göreve başlamış, akif'in çok sevdiği bir şahsiyettir.
akif hiç beklenmedik bir zamanda hüseynik'ten şehre (harput) çıkarken yolda kalp krizi geçirir ve ölür. ölüm olayı duyulunca bütün bir şehir halkı, hele sevdalıları arkasından günlerce gözyaşı dökerler.
işte tam bu sırada saçlızade hacı vehbi efendi bu güzel ve hazin şarkıyı güftesiyle ve bestesiyle meydana getirmiştir.
