şu lanet fotoğraf makinesini de bana kilitlediler boynum koptu kopacak. çıkarıp bileğime sarıyorum artık neyse onun adı boyunluk mu askı mı kodak yazıyor koskoca gözünüzde canlanmıştır.
akşam alacası şehrin üstünde dolaşmaya başlarken hafif de bi rüzgar var sigara alacak bi yer bakıyorum. bizdeki vitrin kültürü onlarda olmadığından neresi ne satıyor anlamak pek mümkün değil. vakit kaybetmeden karşıdan gelen ana kıza gülücükle soruyorum. her ikisi de gülümseyerek yardımcı oluyorlar. işaret ettikleri yere doğru tam adım atmaya başladığımda kız arkamdan gülerek bağırıyor '' tii for tobacco'' humm te tabakko demek. tabakko yalnız allahım. bizde de 'e' var diyorum içimden,yürüyorum.
karşıya geçip alıyorum sigaramı ve tellendiriyorum bi tane diyorum ki şu ağacın dibinde biraz soluklanayım sigaramı bitirene kadar tam karşımda köşede de öyle güzel bi bina var ki rahat beş sigara içirtir bana. ama o da ne bir bakıyorum ki yerde ne var!
yerden kaldırıp oraya astım belki sahibi yürüdüğü yolları geri yürüyüp bulur diye. ben neler buldum öyle..
işte eşarpı ünsüz yumuşamalı sanırım burda eşarbı ilk gördüğüm an aklıma tek bir isim geldi.
''versace''
hayatım boyunca versace hiç bi şeyim olmadı. o kurabiyeli eros parfümünü dahi kullanmadım. ama ne tuhaf ki ben versace nin çizgilerini tanıyorum.
işte burada ilginç bi şekilde söyleyebilirim ki alexander mcqueenin izleri ben de daha derin. gördüğüm bi ayakkabıda veya bi elbise de onun izlerini kolaylıkla seçebiliyorum. bu şey değil mi sanat?
ilk kez görülen bi tablonun ressamını tahmin edebilmek gibi, dönemini bilebilmek gibi. bakılan bi heykelin sahibi hakkında fikir yürütebilmek gibi. ne bileyim mozart ile vivaldiyi ayırabilmek gibi. işte ben buna hayranlık besliyorum.
