Orhan Pamuk'un en sessiz romanı, karakterlerin kendi ağızlarından konuşturuldukları bir tek Nilgün'ün konuşturulmadığı -Orhan Pamuk feminist bir hassasiyet mi gösterdi acaba?- kanımca en iyi romanlarından biri. Tüm karakterleri gayet içerden aktarması da yazarın başarısına işarettir. Beni çok sarsmış, romanın sonu içime oturuvermişti.
