değiştim.. hangi asitlerin beni çevreleyen biçim bozucu saydamlıkları kemirdiğini, kabalığı ne zaman ve nasıl öğrendiğimi, çirkinliğimi – ki bu çirkinlik uzun bir süre benim olumsuz ilkem, harika çocuğun içinde eriyip gittiği bir kireç kuyusu oldu – evet, çirkinliğimi ne zaman ve nasıl bulguladığımı, hangi nedenlerin beni, bir düşün’ün apaçıklığını onun bende uyandırdığı hoşnutsuzlukla ölçecek kadar dizgeli biçimde kendime karşı düşünmeye götürdüğünü ilerde anlatacağım.. geçmişe dönük yanılsama tuz buz olmuştur; din şehidi , kurtuluş , ölümsüzlük, her şey yıkılıp gitmekte, önemli yapı yıkıntıya dönüşmektedir; kutsal-tin’i yer altı bodrumlarına köşeye sıkıştırdım ve kovdum oradan; dinsizlik yavuz ve uzun soluklu bir girişimdir: bu işi sonuna dek vardırdığımı sanıyorum.. her şeyi açık açık görüyorum şimdi , yanlış yoldan döndüm, gerçek görevlerimi biliyorum, bir yurtseverlik ödülüne layığım; aşağı yukarı on yıldan beri uyanan, bir uzun, acı, tatlı çılgınlıktan kurtulan ve hala bu iyileşmenin şaşkınlığı içinde bulunan, eski yanılgılarını gülmeden anımsayamayan ve artık yaşamını nerede kullanacağını bilmeyen bir adamım ben..
sözcükler kitabında dönüp başa tekrar ve tekrar okunması gereken paragraf.
..yanlış yoldan döndüm, gerçek görevilerimi biliyorum..
