Uzun kasvetli bir mevsim
süresince, kara dumanlar
kaplamışsa düzlüklerimizi.
Gün gelir, yumuşak güney
doğar, dağıtır bezgin
gökyüzünden görünmezce
bütün lekeleri, kurtarır
acılarından keyifsiz ayı
kazanır çoktandır kayıp
hakkını Mayıs hissedişinin.
Yaz yağmuru damlamış
gül yaprakları gibi, kıpırdar
geçen serinlikle göz kapakları.
Ve en durgun düşünceler
çevremizde - tomurcuk yapraklar
gibi; olgunlaşır meyve
sessizlik içinde - sakin
demetler üstündeki akşamda
gülümser güz güneşi.
Tatlı Sappho'nun yanakları,
bir uyuyan bebeğin nefesi,
yavaşça dökülür saatin içinden
kum - bir orman deresi - ve,
bir şairin son nefesi.
