Bir gün birine "ben delileri kıskanıyorum."demiştim."neden?"demişti.çünkü onlara özeniyorum.evet,bu insanlar boşuna delirmediler.bir şeyler oldu;canlarını acıttılar,üzdüler onları belki de en sevdikleri.çok acı çekmenin ardından etraflarına dönüp baktıklarında güvenecek kimseleri yoktu belki de.ne yapacaklarını bilemez oldular,kime güveneceklerini bilemediler.ve sonra bir anda hiçbir şeyi umursamaz oldular ve artık mutlular onlar.delilere özeniyorum çünkü artık onları kimse üzemez.akıllarını münasip bir yere bırakıp da olsa artık mutlu olabiliyorlar.
insanlar,yaptıkları davranışlara bekledikleri tepkileri vermediğimizde bize tuhaf davranırlar.ve insanlar çoğu zaman üzülmemizi beklerler,onun için uğraşırlar.ben şu gencecik yaşımda çok üzüldüm ve artık üzülmek istemiyorum.bunun yolu delirmekse delirebilir miyim lütfen?
