gece sessizliği ile alakası olmayan, küçüklükten kalma bir çeşit korku olabilir. her davulcudan korkulmaz. korkulan davulcu, davulu çalış usulü ile diğer davulculardan ayrılır. o derece korkulur ki, korkan ufaklığa aile bireyleri tarafından camdan davulcu gösterilse de işe yaramaz.
yıllar geçer, kişi büyür, davulcuya bir mektup yazar:
"çılgın müzik adamımız, mahallemizin tek kişilik orkestrası yusuf abi..
abi bilmeni istiyorum ki, ramazan ayı haricinde bile, bu mevzu her açıldığında ürperiyorum. olayın seninle uzaktan yakından alakası inanki yok. bu tamamen benim kendi içimde yaşadıgım bir durum. aslında davulun sesi uzaktan hoş bile geliyor lakin çocukluktan beri bu böyle, tek deli ben miyim bunu da bilmiyorum. gözlerinden öpüyorum abi.."
