ama bu her şeyi bir kenara atmak demek anlamına gelmiyor ki.
önce beklentilerinizi düşürün. hee yok benim beklentilerim yüksek diyorsanız, her sendelediğinizde yere yığılmayı bırakın.
atıyorum, "çok potansiyelli biriyim" diyorsanız ya o potansiyeli açığa çıkarmak için elinizden geleni yapın ya da çok potansiyelli biri olduğunuz sanrısından vazgeçin. iki türlü de hayatta bir amaç edinmiş olacaksınız.
biliyorum, bu söylediklerim sizi kızdıracak ama bir arkadaşımı bile sarsabilsem bana yeter.
istemediği bölümde okuyan arkadaşım, istemediği işte çalışan arkadaşım, hayatı yolunda gitmeyen değerli kardeşim,
neyi yanlış yaptınız? neyi hiç denemediniz?
hata sizde demiyorum. çözüm arayalım diyorum.
mesela, istifa et. ailesinin geçimini sağlamayan hiç bir arkadaşım kalkıp 23 yaşında "nasıl istifa edeyim?" demesin bana.
yahu sen 23 yaşında bunu yapamıyorsan zaten olmaz azizim.
mesela, istemediği bölümü okuyan arkadaşım,
bakmakla yükümlü olduğun kimsen yoksa, bir zahmet garsonluk yap, kiranın yemeğini çıkar akşam da otur ders çalış. istediğin bölüme git.
sızlanmayın hanımlar, beyler. kombili evlerde oturup, internette takılarak hayat zor diye anlatmayın bana. size gerçekten zor hayatları gösteririm oturur ağlarsınız.
benden nefret edebilirsiniz, inanın bir ehemmiyeti yok. şu satırlarda, en ufak bir öfkem yok. kötülüğünüzü istediğim en ufak bir anım yok.
eve kapanmayın. mücadele edin ama yağmurdan sonra güneş açtığında o Gökkuşağını izleyip mutlu olabilecek bir adam haline gelin.
burası türkiye. her şeyi yapsanız bile hakkınızı alamayabilirsiniz. ama en azından mutlu hissedersiniz. "ulan yapmam gereken ne varsa yaptım ama soktuğum memleketinde işler böyle yürüyor" dersiniz. işte o zaman derdinizi dinlerim.
sizleri seviyorum. şaka yapmıyorum, çoğunuz pırıl pırıl insanlarsınız. bugün başlayın. bugün hakkınızı almak için topunuzla tüfeğinizle o meydana adım atın ve hak ettiğinizi almak için gecenizi gündüzünüze katın. unutmayın, çalışkan insanlar, zngin insanlardan daha huzurludur!
