(bkz: toygar ışıklı) nın artık kendini tekrar ettiğini gösteren jenerik müziğidir. artık duyar duymaz "bu toygar ışıklı" bestesi diyebiliyor insanlar zira. bu bir eksik değildir, toygar ışıklı hayranları savunmaya geçmesin hemen, zira aynı şeyi aşık veysel bestelerinde de görebilirsiniz. mesela uzun ince bir yoldayım ve seherde ağlayan bülbül eserleri birbirlerine benzer, bu fabrikanın aynı olduğunu gösterir bir yerde. toygar ışıklı bir süre ara verse, kendini dinlese bence daha başarılı olur ama neye göre kime göre değil mi? ülkede müziğin geldiği nokta incelendiğinde, hatta incelemeye gerek yok, şöyle bir bakıldığında içler acısı hal ortadadır. finalde toygar ışıklı başarılı bir müzisyen abimizdir ama kişisel görüşüm biraz mola vermeli, değişik şeyler yapmalıdır.
