Rüyamda 1915 yılındayım. televizyonun etkisinden olsa gerek rüyayı siyah beyaz görüyorum. daha sonra ortam renkleniyor. ben askerim. ve karşımızda çanakkale boğazı var. denize arkamızı verip iç kesimlere doğru gidiyoruz. ve karşımıza ne alakaysa bir cip çıkıyor. cipe biniyoruz. gece vakti ama gün ağarmak üzere. yanımdaki adam komutanmış. ben ise ermişim. ama komutanın koruması gibi bişeymişim. bugün günlerden ne diye soruyorum. 18 mart diyorlar. sonra aniden üstümüzden bir uçak geçiyor. hemen ardından top sesleri başlıyor. heyecandan ağlamaya başlıyorum. komutan tokadı yapıştırıyor. mehmetçik ağlamaz! diyor. daha sonra cipin benzini bitiyor. yol üzerindeki petrol ofisinden benzin alıp yola devam ediyoruz. gün iyice ağarmış. karargaha geliyoruz. beni diğer askerlerin yanına koyuyorlar. cepheye yürüye yürüye gidiyoruz. etrafımızda her şey patlıyor. siperlere yatıyoruz. karşıdan sürekli ateş var. başka bir komutan haydi aslanlarım hücuum! diye bağırıyor. hücuma kalkıyoruz. düşman ise ingiltere futbol milli takımı oyuncuları. süngüyle david beckham ı deştikten sonra uyanıyorum.
