696.
-
HÜKÜM...
Alnıma kazınmış meçhul bir hüküm
Huzurda bir türlü karar kılmıyor
Yazmaz takvimlerde muzdarip öyküm
Bu dert kimselere anlatılmıyor
Dilde söylenecek hiçbir kelam yok
Fikrimde sırrına varılmayan giz
Sanarsın meçhule nişanlanan ok
Tahayyül hassesi büsbütün aciz
Ruhum bir çilenin vehminde esir
Ne gülmek çaresi ne de ağlamak
Ensemin örsünde alevden tesir
Ömür kadar hayal ölüm kadar hak
Kilitliyim içim içimde kaldı
Kapı deliğinde meraklı bir göz
Bütün esrarımı ansızın çaldı
Yazdı benliğimden bir kaç satır söz
içimde zamanı yutmuş tozlu raf
Ruhum dert kelamı kazınmış ağaç
Halimi gözlere açan fotoğraf
Minare ucunda dönen bir topaç
Hüzün rahlesinde diz çökmüş bahtım
Muzdarip satırlar hecelemekte
Gördüm sol yanıma kurulan tahtım
Gözleri hep açık gecelemekte
Akan gözyaşımın her damlasında
Görüyor gözlerim zavallı "beni"
Aynalar çehremin gamlı yasında
Bulmuş yolcusunu hicran treni
ZAHiT METE
