bebekleri olduklarında hastane veya neresiyse artık doğum yapılan yer, heh işte orasıdır ilk aklıma gelen yer.
orda öyle bir ağlarlar ki evladına kavuştukları için, öyle böyle ağlamak yoktur erkek için.
ağlamak denmez ona , hönküre hönküre göz yaşı dökmek denir , dökmektedir o an bütün gözyaşlarını.
hele ki kulağına ezan okuyacaksa şayet, tekrar bir daha, bir daha ağlar.
ikinci ağladıkları yer ise; tv karşısında şehit haberini izlerkendir. eve asker veya polis haber vermeye geldiğinde evden bir feryat figan gelir, onu izlerken ağlamamak taş kalpliliğe örnektir.
üçüncü ağladıkları yer ; anne-baba-kardeş veyahut her kimi yakın hissederse hissetsin, ölümünde ağlar, cenazede ağlar, cenazeyi toprağa verdikten sonra ağlar.
böyle ağlar erkekler, başka yerde ağlıyorlarsa da ağlasınlar, bırakın kendilerini kendilerine...
