1980 lerle beraber Türkiye'nin karanlık bir tünele girdiği ve o tünelde yoluna devam ettiği gerçektir. apolitize edilmiş genç yolcular, mücadeleci ruhlarını tamamen yitirmiş an'ı kurtarmaktan başka bir elemi olmayan orta yaşlı yolcular. nasıl olsa yumurta ekmekle karın doyuyor ve rahatsızda olsa tren gidiyor zihniyeti. övgüler hep geçmişe; geçmiş bize hayli yeterli. bu güne ait başardık denebilicek şeylerin sayısındaki azlık..kurtuluş döneminde imkan yokken yabancı sermayenin ülkeden defedilmesi için verilen üstün çabanın bu gün imkan varken yabacıya kendimizi saf bir genç kız gibi teslim etmemizle anlamsızlaşması..bunları umursamayan yeniyetmelik..eğer idealist bir kaç hocası varsa bir şeyler öğrenebilir derme çatma da olsa;şanslı..oysa ne yapıldığını biliyoruz;
imkan yokken araç yokken dahi bilgilerini katlamaya çalışan bilim insanlarını ortaokullara liselere sürülüp, yetenekleri hırslarını aşan kıt eğitmen çakmalarının üniversitelerin başına getirildiğini... nazi almanyasından kaçan profesörlerin bir nesli kurtarması şans..böyle şanslar için el açıp dua mı etmeliyiz?
