Okunduğu makam yüzünden çocukluğumuzdan beri psikolojimizde derin izler bırakmış ezan türü.
eskiden sürekli korktuğum için sabah ezanının neden diğer ezanlardan korkutucu olduğunu çözmeye çalışırdım, sonradan öğrendim ki farklı makamdan okuyorlarmış sabahları içimize korku düşsün diye. burdan imamlara sesleniyorum; şu sabah ezanını düzgün okuyun, her günüm kötü başlamak zorunda değil, islamiyet'i biraz sevimli hale getirin, şu ezanı okurken bile insanlığı düşünseniz islam coğrafyası daha güzel bir yer olacak.
Yazık, günah değil mi bu kadar çocuk ezan saati korkuyla yastığına sarılarak uyuyamaz hale geliyor? Bir de bu korkunun çaresi olmadığını, ilahi bir dayatma olduğunu, ailemizin bir şey yapamayacağını düşünerek o yaşta psikolojimizin nasıl bir hal alacağını düşündünüz mü hiç?
22 yaşındayım, hala sabah ezanı duyunca yeniden o 4 yaşındaki çocuk oluyorum.
Günah.
