Kemal sunal hiç tasvip ettiğim bi tip değil, yeşilçam sineması da değil; bu kişi tüm filmlerinde 'kız seni istemiyorsa kaçır, babası vermiyorsa tecavüz et sana kalsın' düşüncesini sinemaya yansıtan biri.
Toplumda okur yazarlık oranının düşük olduğu, halkın tek eğlencesinin ailecek sinema izlemek olduğu bir dönemde bu tarz filmlerle insanların karşısına çıkarak, daha küçük çocukların bilinçaltına nasıl mesajlar gönderdiğini farkında -artık bilerek ya da bilmeyerek- bile olmadan bi neslin ahlak yapısını bozan biridir Kemal sunal.
Yalnızca onu değil tüm yeşilçam sinemasını ele almak gerekir aslında; cahil, masum, kötülükten uzak birini oynar, karşında da düzenbaz, namussuz biri vardır -kendisi öyle tanımlar- bu kişi onu her türlü dolandırır, en son bu olanların farkına varır, eline geçen ilk fırsatta ondan daha dolandırıcı daha ahlaksız biri olur ve çevresindeki herkesi perişan eder, halk alkışlar perde kapanır.
genellikle yeşilçam filmlerinde polis hiç göremeyiz, çünkü bu karakter kendi işini kendi halleder, kanunun üstünlüğünü hiç düşünmek istemez, genelde yaptığı işler de kanunsuzdur, iyi şeyler yaparken bile kanunsuz davranır ki devletin bu sorunları çözmeye yetecek gücü olmadığı mesajı verir, böylece kendi adaletini yaratmaya çalışır.
Hepiniz bunları okurken hangi sahnelerden söz ettiğimi düşünerek yorumlarsanız daha iyi anlayacaksınız.
