O kadar iyi ifade edilmiş satırlar var ki okuduğum entrylerde, ben yazmasam mı acaba? Çaresizliğin, pişmanlığın ve sevilen bir varlığı sonsuza kadar kaybetmiş olmanın insanı her yeni güne uyandığına lanet ettiren üzüntü hissi. . Bi de buna üzüntü de denmez. Görünmeyen camlar teninize batmıştır, var olmayan bi el sizi boğuyodur... yemek, uyku, huzur falan kalmamıştır. Ya da
uzun lafın kıası bi kedin bile yoktur, hadi yiyosa gülümse...
