ah sen¨de tolga olmalısın? ne haber? burada kaç kişi varız, bir tek sen olmalısın kucağımda. diye devam eden yazmalardan bir parçamsıdır. parça sayılamayandır. nedir bu nedir, anlatılamayandır. anlatıların çoğu anlatılamayanlardan oluşur, parçalar zaten bütüne tamamlandıkça, bütün de parçalara tamamlanabilmelidir. bu olasılıksızlığı başarma gayesindeki insan mutfakta tatsız bir poşet çay içmekteyse, bunu yazan hangi parçalara bölünmüştür da denildiğinde parçalar hala bütünleşmemiş de olur. bütüne -bütünleşmemiş bütüne, bazı parçaların oluşturduğu bütüne- bakacaksak -hiç gerekli değil sanıyorum fakat hep bakası olanlara gelsin-
ya o nasıl iş sen olmalısın kucakta
ah sen¨de tolga olmalısın? ne haber? burada kaç kişi varız, bir tek sen olmalısın kucağımda
bunu yazan hangi parçalara bölünmüştür
bu oluşan bütüncükte kimimiz, bütün göremeyecektir, nedir o halde bu bütün? birimiz görürken, birimiz göremiyorsa, onu soyut deyip kaldırıp havada mı yumyuklamalı mı?
yukaridaki soyut: gerçekten uzakta seyreden, ne gerçek ne soyut olan anlamına da gelmektedir.
yapılan iş budur: her gün yeniden bütünleştirilir -somutu ve soyutuyla- ve günün içinde birçok kez bütün mütün görülmez -ve görünür de-, kaldırıp havada yumyuklanır, parçalara dağıtılır insan.
insan insan tarafından dağıtılır, parçalanır ve bütünleştirilir yeniden. nedir bütün bunlar? düşünmek sayılır, düşünmek kendimizi bir varlıkkavram yapasımızdan doğan, karıştırmamızdan, güzelleştirmek istememizden, bir "varız" demek istememizden doğan. insan düşünmeyi bilebilmiştir ki varlığını özümsemiştir, o halde varlığını özümsemediği -kendini var etmeye çabaladığı o çaresiz anlarında- ne yapmaktadır? düşünmemekte olabilir mi?
beyni, ilkel beynini çalıştırmaya başlar bazı anlarda. düşünmez, var olmadığını sanır. çaresiz hisseder, kendini kaybetme korkusu başlar, kaybetmek ya da ölmek, her şey aynıdır. varlığın tam zıttıdır. var olmak da olmamak da bir sanrıdan ibarettir. var olmak sanrısını korumalıdır insan. insan insandır, hepsi bu kadar olmayan, hepsiyle insan denilen, insan yerine koyulan. insan bu yüzden yanlıştır. çünkü düşünmediği anlar mutlaka olur. insan olsa da düşnmediği anlar mutlaka olur. nedir düşünmeyen insan? ilkel insan? ilkelliğini yaşattığı anlar olmalıdır. mutlaka yapmalıyızdır. ilkelliğimiz bir parçamızdır.
bütünümüz nedir? "ilkel" ve "evrim"den oluşan düşünmeye sıkışmış ve yazık bir varlık. bütünümüz, canım insanlığımız.
