eli ayağı sağlam olup lakin çalışmayı götü yemeyen, bunun yerine başka şeyler yemeyi içine sindirebilen, sözlükte müşteri avına çıkmış yazarın terbiyesizliğini haklı çıkarma çabasıdır.
gurbette tek kalmış, parasız ,aç kalmış, yatacak yer bulamamış kendim dahil tanıdığım bir çok insandan bu kadar alçalabilen birini görmedim.
hamallık yapan gördüm, ayakkabı boyayan gördüm, simit satan gördüm, hatta dilencilikle karışık ışıklarda araba camı silen, selpak satan gördüm. kazandığı 300-500 lirayla 1 ay ev geçindirmeye çalışanı gördüm. ama böyle bir adilik görmedim.
(bkz: yazıklar olsun)
not: entry biraz ağır olmuş olabilir ama aklımdan geçenlerin yarısını bile yazmaya değmeyecek bir hikaye bu.
