Cahil insanın maneviyatı çürüktür. Düşüncesi kendi düşüncesi, bilgisi kendi bilgisi, inancı kendi inancı ve tutumları da kendi maneviyatından doğan tutumlar değildir. Uygun yaklaşımla Bir çocuk kadar kolay şekillendirilebilir, kandırılabilir, ikna edilebilir. O halde çoğunluğu cahil ve düşünmeyen bir ülke için düşünce özgürlüğü temelli bir sistem doğru mudur? Etik olarak doğru gözükse bile politik ve toplumsal bilince sahip olmayan bir kitle ne kadar doğru karar verebilir?
Benim fikirlerim ise şuursuz ile bilgilinin oyu bir olmaması gerektiği gibi, şuursuzun oy kullanma hakkının da elinden alınması gerektiği yönünde. Ülkenin ve vatandaşın kaderini cahillere, delilere ya da çocuk ruhlu tiplere bırakmak ne kadar mantıklı ki? Ayrıca Bunun için aristokratik ya da oligarşik ilkel sistemlere geçmek zorunda da değiliz. her seçim öncesinde seçmenin şuur ve farkındalık düzeyini ölçen bir sınav yapılsa ve sadece sınavı geçenlerin oy kullanma hakkı olsa mesela? Sonuçlar ülke ve tüm vatandaşlar için daha hayırlı ve daha isabetli olmaz mıydı? Eminim mustafa kemal de bugünün imkanlarına sahip olsaydı saf demokrasi yerine bu ya da buna benzer bir sistem uygulardı. Bu söylediğimin Siyaset biliminde adı var mı bilmiyorum ama meritokratik cumhuriyet denilebilir sanırım. Her neyse ismini siktir edin. Önemli olan uygulama kısmı zaten.
