5.
-
Gam meclisinin meşalesini tutuşturan, bizim şerâreli(kıvılcımlı) âhımızdır.
Ateşle dolu göğsümüz, gül bahçemizdir.
Gönlümüzün fezâsı(ovası), gölgede oturmaya alışmış kimselerin yeri değildir.
Seheri ışıtan kandil, kalbimizdeki yanık yarasının aydınlığıdır.
