müslüman olmayı bırakalı 3 yıl oldu, 2 yıldır ise agnostisizm görüşünü doğru buluyorum. bu yıl bir şekilde söyledim. inanılmaz bir sabır gerektiriyor bundan sonraki süreç. söyle kurtul olayı değil yani.
ailenin seni kabullenmesi süreci (ki kabullenmeye de bilirler) , sürekli dine getirmek için muhabbetler, kendi inançlarına göre acımalar, üzülmeler, kötü şeyler olabileceği ile ilgili tehtidler...
kesinlikle kızıyor değilim. onların kızıyım ve onlar da kendi bakış açısında benim için üzülüyorlar, ama ciddi bir sabır istediği bir gerçek. dinliyorum sorular soruyorum anlamaya çalışıyorum ama ben başka bir açık buldukça onlar da daralıyorlar. bir paradoks halinde ilerleyip gidiyor.
